Ütopya Şiiri - Müyesser Doğan

İnsan ekiyor her seladan sonra mezarcılar,
Bak
Ertelenmiş düşleriyle birlikte hemde .
Bense ,
Hududundayım kerametlerin.
Buluttan kundaklara sarılmış,
bir mavi ğöğe doğuyorum .
Ütopyaların ülkesin de bir çocuk oluyorum,
yetimliğimin dev ellerinde.
Ora da,
Lügatsız gözyaşının ve tebessümün anlamı anadili gibi herkesin.
Her dilde anne şefkati gibi sarıyor,
öylesine...
susarak,
meryemce.
Çarşı pazarında şiirler satılıyor,
Dirilmiş cengâverler pusu kuruyor,
İhanetlerin hendeklerine,
Ve ben bir bilgelikle,
bininci kez daha kendime dönüyorum
İki mevsim arasından
Haysiyetli sevdamıın dergahlarına varıyorum ,
Erenler sofrasında,
İçiyorum,
acıyı şerbet niyetine.. .
Gün doğmuyor ,
Zihinlerde aydınlanıyor,
kapıları azametli ebediyetin.
Saatler kurulmuş tüm zamanlara.
Vakitler bir yolcuyu uğurluyor,
Heran Eşiğinden hüznün.
Şimdi,
Gözlerimi kapatıp,
hayranca seyreyliyorum düşlerimin delikanlılığı ,
Kalbimin mahrem odasının baş köşesinde oturmuş..
Odalar ki,
kınalarla sıvalı,
Odalar ki ,
Kırılmış sırlarla boyalı.
Kalbim,
Darmadağın orada...