olurda ölürsem bir gün, tek arzum var;
elini elimde değil,
nefesini boynumda isterim.
elini elime alamam, günahkarım.
nefesini isterim boynumda;
geçenlerde yemek yapmayı öğrendim.
önce biraz sen koyuyoruz tencereye,
tatlı yanakların pembeleşinceye kadar.
sonra biraz sen,
kıvamını alana kadar senden ekiyoruz.
ve yemeğin tadı için çok az sen!
elimi tutar mısın?
ben de seni seviyorum...
taşı kaldırır mısın?
senden nefret bile etmiyorum...
olmayınca zorlamayacaksın.
mesela canını çok sıkıyorsa;
azad edeceksin kendini, onun kafesinden.
afaroz edeceksin kendini, taptığın o'ndan.
gerekiyorsa uyuz ve şerefsiz bir itmiş gibi,
koparıp kaçacaksın zincirini, onun mabedinden.
nefes alamadığım,
adım atamadığım,
önümü göremediğim,
özgürce konuşamadığım,
kendimi anlatamadığım,
ölmeyi düşünmediğim,
zaman akıp gidiyorken,
zamansız anmalarım seni,
z'amansız yanmalarımdır.
hayat
her şeye rağmen,
bir gıram huzur aradım
dudaklarında
dudaklarından çıkacak o
‘bende seni seviyorum’
kelamına
dualarımı yanımda olmana adadım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!