kim doğru bilmek istemiyorum
her şey hissettiklerimden uzak
sonu belli olmayan karanlık bir yol
güneşin doğması zor olan
daha yeni kurtuldum derken
kimsenin bilmediği üzgünlüğüm
bir de boşluğa açılan tüm umutlar
ürküyoruz bu sonsuzluğa bakarken
çıkışını bilmediğimiz bir yolda
sonsuz yalnızlık içinde bakışlarım
gel otur karşıma sessizce bakışalım
sen de bekle dur dinle
ay gökyüzünde nasıl duruyor bu karanlık gecede izle
güneşten gelen ışığın parıltısı gözlerinde
şimdi kendimi arıyorum sorularda
öyle koştum ki yorulmaksızın
karşımda puslu gökyüzü bir ben kadar yeşil
havada keskin bir yalnızlık kokusu
simsiyah bulutların ardına saklanmış güneş
gözyaşların dökülür
düşünce çürür bu karanlıkta
sessizlik duyulur ardından
bulut hapsolur bu gökyüzünde
ardına bakamadan
kalp çürür bu karanlıkta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!