Utanmışlıklar Durumundaki Küçük Hayatlar

Perdeler kapanıyor kısa tiyatromda
Ordular asker, ben umut zaiyatında
Unuttum yolu İstiklâl'i çıkarken,
Bir martı kovalıyorum Galata'yı seyrederken

Devam ettim yürüyerek düşünmeğe,
Baktım insanlara;dediler ki,"Düşünme!"
Ey zavallı insanlık! Sizler benden çok geridesiniz'
Fakat unutmayın ki bir gün benim gibi olabilirsiniz.

Şimdi ben düşünme çağında
On yedi yaşımda
Bir gelecek bekliyorum bütün ağaçların altında
Gelecekti geçmişteki düşünme eylemi
Beklemek saçma ama!
Arayıp bulmak lazım ulaşılmayanı durmadan.

Biz insanlar kurak toprakların vitaminsiz meyveleriyiz
Bir amacımız ya da faydamız yok kendimizden başkasına
Durmadan duruyor, kurmadan kuruyoruz amansızca
Bir şekilde birbirimize tuğlalar fırlatıyoruz
Büyük, kiremitten yapılma tuğlalar hem de
Övünüyoruz bununla birlikte

Hem övünmek saçmadır belki de
"Görmeden yaşamamak lazım." derdi annem
İyi ya işte o hep burada yanıma
Koruyucu meleğim oldu her vukuatta
Ya o da giderse Gizem gibi
Ben ne yaparım onsuz bu hayatta
Öğrenilmesi gereken şeylerden biridir:kaybetmek
Bazen düşünerek kaybeder insan
Bazen savaşlarda, masalarda

Ahşap bir meyhanenin ahşap bir masası
Geçti düşünce hayatım o masanın bir kenarında
Bulamazdım kendimi sandalyede oturup
Beyaz, acı ve keder dolu sıvıyı yudumlarken
Ve bundan deli gibi haz alırken

Olsun be işte!en azından Pia vardı
Beni ben yapan Pia
Düşüncesel dünyaların arkhesi olan Pia.
Şimdi beni bi' sınava soktu bu Pia,
"Artık kendin yaşamayı öğrenmelisin." dedi bana.

Ben de kaldım işte tek, bir başıma
Kelimeler buluyorum okuyacak
Kelimeler arıyorum kendime
Beni ben yapacak kelimeler
İlkokuldaki arkadaşım Ege'ye "kelime" derdim
Bana gıcık olurdu
Şimdi ne bir ilkokul kaldı ne de bir Ege

Ege'de bir geçmişim olsun isterdim,
Denizli ve mavi bir geçmiş yaşamak.
Derdim ki Tanrı'ya:
"Tanrım, bana her zamana gidebileceğim bir zaman makinesi yaratır mısın?"
Tanrı cevap vermeye tenezzül dahi etmedi
Ben de bıraktık Tanrı'yı
Hem zaten onun bana ihtiyacı yok

İhtiyaçları karşılamaktan çok
İstekleri karşıladım şu zamana kadar
Hep kendimden başkasını düşündüm
Hatta hâlâ pişmanlık duyarım bundan
"Sen de onlar gibi olsan işte!" diye kızardım kendime
İş işten geçti
İleri bakmak lazım, ileri bakmak

Son dizelerimi yazarken bulamadım kalemimi
Son bir uyağa ne gerek var ki şimdi?
Neyse ne işte cânım insanlar
Buluruz bir yolunu, bakarız bir çaresine
Peki, ya bulamazsak bu sonsuz azap dolu yolu?
O zaman kalır mıyız ortada çırılçıplak?