Utanmadan Şiiri - Ferhat Seyrek

zaman geçiyor ne yapsan
sevda bitiriyor insanı durmadan
gönül dediğin bir zehmeri ansızın
yağıyor durmadan, geziniyor sormadan

ömür bitiyor ne yapsan
sabahlar akşama koşuyor
ben de sana koşmaya çalışıyorum
ama sabah olduğumu unutuyorum.

trenler kalkar bir yerlere sabahın köründe
sen bir kızıl elmasın benim gönlümde
zaman dallarımı kesen sen ağacının
buduyor seni hiç seni bana sormadan.

geçmişi mazi diyorlar gelecek ne ki
sen ve ben neyiz ki bu viran dünyada
olsun belki bir gül açtırırız kara kışta
ne varsa solduruyor zaman hiç utanmadan...