Utanıyorum Anne Şiiri - Fahri Bulut

UTANIYORUM ANNE
Yağcı, yağdanlık, dönek, topaç gibi döndükçe,
Aydınlığın üssüne, kör karanlık indikçe,
Yoksulların üssüne, zam ve zulüm bindikçe,
Zam ve zulüm kar olan, yöneten tanıdıkça,
İnsan doğduğuma ben, utanıyorum anne.

Solcu sandım hainmiş, adlarını andıkça,
Küfürbaz oldu dilim, zulme içim yandıkça,
Gece uykular haram, kuyruklar uzadıkça,
Emekliyi aç koyan, yöneten tanıdıkça,
İnsan doğduğuma ben, utanıyorum anne.

Suçsuzu ve masumu, suçlular suçladıkça,
Yandaş, besleme basın, suçlu diye yazdıkça,
Ülkemin düşmanları, pervasızca azdıkça,
Hain, dönme ve dönek, insanlar tanıdıkça,
İnsan doğduğuma ben, utanıyorum anne.

Döneklerin içinde meslektaşım olan var,
Çıkara, menfaate, satılan oy veren var,
Namusluya suç satan, tanıklarda yalan var,
Solcu saydıklarımdan, muhbirler tanıdıkça,
İnsan doğduğuma ben, utanıyorum anne.

Rızazade, zulüm kar devrimleri yıkıyor,
Ben çocukken babamın, dedikleri çıkıyor,
Namuslu olan insan, yaşamından bıkıyor,
Vicdan yok, merhametsiz, yöneten tanıdıkça,
İnsan doğduğuma ben, utanıyorum anne.
12.11.2025
Fahri Bulut Rıza zade…