Utanırım Şiiri - Hayrettin Korukcu 2

Bir ışık tut, bir ses ver yalnızlığıma,
Yorgunum, hicrandayım, güçsüzüm,
Yığınla dolu etrafım,
Asıl şaşkınlığım,
Gölgelermiş, aldanma!
Bir karar ver!
Hiç ummadığın yerden gelir,
Hesabın çetin, azabın kavi olur,
O vakit Duruşunla, özünle, sözünle,
Ettiğin yeminle bir karar ver!
Ne vakittir çekersin bunu, zordur,
Saflar dağılır, izler karışır birbirine,
Gücün haklılığındır oysa, zayıflığın arsızlığın,
Rahat yatağında Gafletten uyanmak zordur,
Bu güç elinde bir kordur,

Kalksam ve dirilsem yeniden,
Doğduğum günden utanırım,
Haykırsam gerçeği gelen maziden,
Tekerrürden ibaret tarihten utanırım.

Cismime aşık, nefsime mahkumum,
Aynada gördüğüm şeyden utanırım,
Namütenahi düşmanım, sonu malum,
Riyakar dosta itimattan utanırım.

Zalime uzaktan bağıran halim var,
Yakınımdaki mazlumdan utanırım,
Zannımdır Adaletim, veririm karar,
Hakkı hayat kılan Ecdattan utanırım.

Bu mudur? Söyle! Timsali İslam’ın,
Cihana yayılan Ashab’tan utanırım,
Hayr-i bildin, açıktır Hükm-ü Kuran’ın,
Ahirde sorulacak hesaptan utanırım…