Utanır Şiiri - Mutlu Alkan

Helali varken harama bakmak ne diye
Rabbinden güzellikler sana bir hediye
Kim demiş güzele bakmak sevaptır diye
Güzel, elin güzeliyse bakan göz utanır

Doğru söyle, hoş konuş, eyle muhabbet
Yola getirir yanlışı, yapılan güzel sohbet
Dil tatlıysa, üslup iyiyse söz olur şerbet
Eğer ki kötüyse dilden çıkan söz utanır

Kördüğüm olmuş merhamet ve darılmış
Garibin tuttuğu her bir dal elinde kırılmış
Sarmaşıklar meyve veren dallara sarılmış
Isıtmazsa yürekleri mangalda köz utanır

İnsan insanı gözünden, bakışından tanır
Sanma şer olan, yapacağı şerden usanır
Pisliğin geçtiği yer, zamanı gelir tıkanır
Kösele gibi değilse eğer ki yüz utanır

Muhabbet aşıyla dolsun ve de taşsın tasın
Öldüğünde üç nefes dahi tutulmasın yasın
Gül bahçesinde dolaş ki gül gibi kokasın
Kokmazsan eğer ki gülde ki öz utanır

Çok çekti kul, olmayan dilin kemiğinden
Varırsın da dönemezsin ecelin eşiğinden
Eğri utanmazsa eğer ki kendi eğriliğinden
Mahcup olur eğrinin halinden düz utanır