Utanç Şiiri - Emine Başa

utancı bildim gözlerimden
bakarken Gazze’de bir çocuk
insanlığa küstüm yüreğimden

gözünün yaşından görmezken çocuk
kırmızıya küstüğünü toprağın
içmediğini tövbekâr
ama inadına ve cebren
tohumlara sızarken kin
işgal işgal, yapış yapış büyürken
postalların altında ince saçları
ve bilmezken
ve anlamazken
ve tanımazken
başının üstünde böğüreni
ah insanlığı doğuramayan dünya
uçurtmanın kuyruğuna benzemeyen döl
ve ölürken
ve biterken
ve hissetmezken
uzaklardan el salladığımı
ah yalnızlığın ortasında çatlak ses
müziğin notasına benzemeyen hırıltı

ey şairlerin şairi
“ölsem de gam yemem gayri”nin
resmini yapamayacak Abidin
ve alnının ortasından öpmeyi bir çocuğu
anımsamayacak toz

ey bütün asılmışlar, yakılmışlar
sürgün sürgün saçılmışlar
gam çürüdü, keder düştü
mil çekilmiş gözleriyle dondu vicdan
soğudu ruhların kadim közü
kül yerine çöl
vaha yerine serap
ah yarıldı hecesinden in
san

utancı bildim gözlerimden ey
yıkılırken Gazze’de bir çocuk
kendime kırıldım dilsizliğimden

ey dehşet
gözlerimden vazgeçtim
bana sözlerimi geri ver
,,,,,,,
Emine Başa