Üşüyor Yüreğimiz Şiiri - Doğan Balyiyen

Devlerin arasından yüzüme gülen güneş
Sığınıyorum aydınlığına
Dışarıda yağmur, dilimde bir şiir
Ölümsüz oluyor şair, avuçlarımın arasında.

Her gece yorganı örterken üzerime
Düşünürüm bu dünyada ne kadarım diye
Sonra kosmos için bir zerrecik olduğum gelir aklıma
Bu kadarım işte, yokluk kadar küçüğüm.

Güzellikler bırakma hevesi var biraz.
Biraz da şu yürek meselesi.
Ey sevgili dostum,
Kusuyorum dünyadaki tüm kötülükleri.

Kuşlarım kafeslerinde, sorma niye oradalar diye
Bırakırsam ölürler.
Böyle ölümü sevmem bilirsin
Ki sen, doğanın kanunu demiş kişisin.

Sevgilim, dostum, arkadaşım
Şu hastalık zamanında bile kavuşmak ümidi
Bir arkadaşım var hasretle bekliyor sevdiğini.
Diğer arkadaşım da dostlarına hasret.

Sabah uyanınca yağmurun şiddetli halini göreceğim herhal
Çiseliyor birazcık
Üşüyor sokaktaki köpekler,
Üşüyen yüreğimiz, hiç bilmiyoruz.