Üşüyor Yüreğim İstanbulun Ortasında

Senli şiir
Benlik şarkısıdır.
ortaya attığımız aşk ile
İstanbul denen Güzel şehirde
portakal gibi kokmaya başladı.
Portakalın Çiçeği olabilirmiyiz?
Bülbülün güle sevdası gibi
Aşk bahçem
uyandır beni
Düşlerin olayım diye.
İstanbul denen güzel Şehirde.
Bu yüreğin dileği
Seni beklemek olsun
İstanbul denen Güzel sehirde
Yeni doğan güne karşı.
Günahlarım kendinden bile kaçıyor
Üşüyor yüreğim İstanbulun ortasında
Sen yoksun diye
Yolda üşüyenler gibi.
Biliyormusun?
Kalbimdeki aşkını gezdiğimiz
Üsküdarın Meydanında bulunan
Çeşmeye bıraktım belki gelip
Aşkımı tekrar oradan alır bir bardak
Akan Sebil sudan içerek beni anar
ve hatırlarsın diye.
Ya Çamlıca tepesindeki elele
tutuşup sıcak sevgi dolu ağaçlarının
gölgesi altında seni öperken
Kızaran yanaklarımızdamı ordaki
Güzel ağaçlarla yandı.
Sen oralarda gezip beni ararsın diye
Çamlıca tepesinde seni arıyorum dolaşarak.
Bakıyorum
Sarıyere,Eminönüne,Sirkeciye,
Beşiktaşa,Yıldız yokuşuna,Ortaköye,
Yedi tepeyi tarıyor gözlerim en ince
ayrıntısına kadar Seni belki görürüm diye.
Bir şeylerin içine bıraktım kendimi
döneceksin diye.
Yüreğim yoruldu
sensiz azapların yolunda.
Yollarımız ayrılınca
Ayın gölgesimi,düştü üzerimize
Yada kara kedimi geçti aramızdan
Rüyalarımız,umutlarımız,sevdalarımız
Sen ve ben gibi dağıldı
İstanbulda denen güzel şehirde.
Gel sevgilim gel
yüreğim yoruldu artık
Seni aramaktan
Gel seni bekliyorum kız kulesinin
Önündeki beton merdivenli
Üstünde halı serilmiş çay bahçesine
Seni bekliyorum Padişahlar,evliyalar cennetinde.