Yeşil entarili anaların kucağına doğmuşuz biz
Yokluğun dibeğinde dövülmüş,
Cigara–kahve kokan odalarda büyümüşüz.
Ne zaman ki kızamıktan, çiçekten ölmemişiz
Saymışlar evin nüfusuna
Bir baş daha,
Sabah ezanında atmış,
Akşam ezanında tutmuşlar sokaktan,
Ayakkabı nedir bilmedik biz,
Onsekizimize kadar ayaklarımız da başımız da yalındı bizim,
O yüzden ne vakit başımıza bir sevda yeli değse:
Üşür yüreğimiz...
Kayıt Tarihi : 23.11.2025 23:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!