Üşüme Yenikliği (Eski Defterden)

akşamın kılcal sokakları
neyin dönüşü bu?
- bitmeyenin

kadınsız parmaklarım
yenik uzantılarım benim

rüzgar sokakta
yaprak kıpırtısı yürek
yorgunladım
beni beklemededir şimdi,açtır
akvaryumda balık,dört duvar
duvarlarım

yine misafirliğe gitmeli en iyisi
susmaya
sağolun ben tokum demeye
sevmeye
ölmeye

palyaçonun sesli yalnızlığıyla
üleştiğim acı
insanların güldüğü

martılar üşüştü başıma
her şeyin sınırındayım
arkamdan seğirtir kurşun
ve gelir bulur canevimi
bombalanmış kahveler önünden geçerken

dağlara vurduğum sabah
ayrıkotlarına elim varmadı
unutmabenileri unutmadım
sayfa aralarında

bir şemsiye gibi taşıdığım korku
seni bir yerlerde bırakmalıyım
ey kentsoylu soysuzluk