Üstüm Başım Aşk (8) Şiiri - Hüseyin Erdinc

Üstüm Başım Aşk (8)

Bir sabah,
Bir gün daha başlıyor.
Ve ben,
Bir kez daha seni bekliyorum.
Ama beklemek
Zihnime bir bıçak gibi saplanıyor.
Bir günün sabahı,
Bir çiçeğin solduğu an,
Sonsuz bir bekleyiş içinde kayboluyorum.
Her bekleyişte,
Her adımda senin adın var,
Ama adını söylemek,
Sana ulaşmak,
Bir hayalden başka bir şey değil.

Seninle her an,
Bir ömür gibi geçiyor.
Her dakika,
Bir ömrü tüketiyorum.
Ve ben,
Bir ömrü harcarken,
Hep seni arıyorum.
Bir kelime,
Bir bakış,
Bir dokunuş,
Her şey seninle anlam buluyor.
Ama sen,
Bir adım bile atmadın.
Ve ben,
Bir adım daha kaybettim.

Sonsuz bir boşluk var içimde.
Bir boşluk ki,
Her geçen saniye,
Her geçen dakika,
Daha da büyüyor.
Bir boşluk var,
Ve o boşluk,
Beni her geçen an,
Daha da yitiriyor.
Bir zamanlar,
Sana ait olan her şey,
Şimdi kayboldu.
Bir zamanlar seninle olan her şey,
Şimdi sadece bir hayal.
Bir hayal ki,
Beni sarhoş ediyor.
Ve her sarhoşluk,
Bir boşlukta kayboluyor.

Bir zaman sonra,
Beni unutacaksın.
Ama unutmak,
Bir sevdanın en derin izini taşır.
Ve her iz,
Her acı,
Her kayıp,
Bir daha seni hatırlatacak.
Bir zaman sonra,
Bir sabah,
Bir akşam,
Bir gece,
Bir hayat,
Ve ben hâlâ seni arıyor olacağım.
Her adımda,
Her yudumda,
Sonsuz bir kayboluşun içinde.
Her kaybolan parça,
Beni sana daha da yakınlaştırıyor.
Ama hâlâ kayboluyorum,
Ve sen hâlâ gelmiyorsun.

Aşk,
Bir şarkı gibi çalıyor içimde.
Ama bu şarkının sözleri seni söylüyor,
Ve ben,
Her notada seni kaybediyorum.
Bir notada,
Bir arayışta,
Bir adımda seni bulacağım sandım,
Ama her adımda seni kaybettim.
Bir yudum daha içtim,
Ama içimde hâlâ bir boşluk var.
Bir çay söyledim,
Ama seninle dolmadı.
Bir çayda seni içemedim,
Ama seninle kaybolan her an,
Beni seninle yaşatıyor.

Bir zaman sonra,
Bir çiçek daha solacak.
Ama o çiçek seni hatırlayacak.
Ve her solan yaprak,
Bir başka anıyı taşıyacak.
Her yaprak,
Bir kayboluşun işareti,
Ve her kayboluş,
Bir adım daha yaklaştıracak seni bana.
Ama ben hâlâ bekliyorum,
Bir çiçek gibi solarken içimde,
Bir sabah,
Bir akşam,
Bir gece,
Ve seni bulamadan kayboluyorum.

Gözlerimde her şey,
Ama sen hiçbir zaman.
Bir zaman sonra,
Bir sabah daha uyanacağım,
Ama sen yine olmayacaksın.
Bir sabah,
Bir sabah daha,
Ve ben,
Hâlâ seni arayacak bir gözle
Uyanacağım.
Ve her uyanışta,
Bir geceyi seninle yaşamanın hayalini kuracağım.
Bir sabah daha,
Ve belki de bir gün seni unutacağım.
Ama unutmak,
Beni daha da seni hatırlatan bir delilik olacak.

Ve bir gün,
Çıplak kaldığımda,
Sonsuz bir boşlukta,
Bir çiçek solmuşken,
Bir yıldız kayarken,
Ben hâlâ seni arıyor olacağım.
Çünkü seni aramak,
Beni seninle yaşatmak,
Bir sabah daha seni kaybetmekti.
Ve kaybolduğum her an,
Bir anıydı.
Ama ben hâlâ seni arıyorum.

Çıplaklığım doğuştandır,
Ana rahmimde bir kırılganlık vardı,
Beni saracak hiçbir şey yoktu.
Ama ben,
Bir sevda uğruna
Bütün duvarları yıktım.
Çıplak kaldım.
Ve çıplak olduğumda
Anladım ki,
Benim üstüm başım aşk.
Beni örtmeyecek bir şey yok.
Ve ben,
Çıplak doğdum,
Üryan kaldım,
Ve üstüm başım aşk.
Hüseyin Erdinç