Üstüm Başım Aşk (6) Şiiri - Hüseyin Erdinc

Üstüm Başım Aşk (6)

Bir sabah,
Bir çiçek açarken
Yanı başımda,
Beni hatırladığın anı düşündüm.
Gözlerimde sabahın ışığı var,
Ama sana dokunacak bir ışık yok.
Her ışık karanlığa dönüyor,
Ve ben,
O karanlıkta kayboluyorum.
Bir anlığına
O kadar derindim ki,
Sonsuza dek kaybolacaktım.

Bir gün,
Belki de seni unutacağım dedim.
Ama unuttuğumda bile
Hâlâ içimde bir iz var.
Bir damla su gibi,
Bir yudum hava gibi,
Sana düşen her şey
İçimde kalıyor.
Her yudumda,
Her adımda,
Sana varamıyorum.
Bir çiçek var,
Ve adını hep biliyorum,
Ama asla bir arada olamıyoruz.

Bir çay söyledim,
Ama içimden sen gelmedin.
Bir çay daha söyledim,
Ama seninle dolmadı.
Her yudum,
Bir boşluk taşıyor içimde.
Ve ben her yudumda seni kaybediyorum.
Ama içimden bağırmak istiyorum,
Sana ulaşmak istiyorum.
Gelmedin,
Ama ben hâlâ bekliyorum.
Ve beklerken
Bir adım daha atıyorum.
Bir adım,
Bir adım daha…
Ama her adımda
Beni terk ediyorsun.
Ve ben hâlâ seni arıyorum,
Bir gölge gibi,
Her adımda daha da kaybolarak.

Bir zamanlar,
Bir çiçek açmıştık birlikte.
Ama o çiçek soldu.
Gözlerimde senin ışığın vardı,
Ama karanlık,
Her zaman daha parlaktı.
Bir zamanlar,
Bir çiçek vardı,
Ama şimdi sadece toprak var.
Ve ben,
Toprağımda senin izini arıyorum.
Ama her iz kayboluyor,
Bir toprak damlası gibi.
Ve seninle her şey kayboluyor.
Bir zamanlar,
Bir çiçek açmıştık birlikte.
Ama şimdi o çiçek,
Bir rüzgarla savrulmuş durumda.

Bir zamanlar,
Bir çiçek açmıştık,
Ve ben,
Her anı hatırlıyorum.
Ama o anı bir daha yaşayamayacağız.
Çünkü zaman,
Bir çiçek gibi soldu.
Ve seninle bir daha sarılamayacağım.
Bir zamanlar,
Bir çiçek vardı.
Ama şimdi sadece bir hatıra kaldı.
Bir hatıra,
Bir hüzün gibi,
İçimde büyüyen bir boşluk…
Ve seninle her şey kayboluyor.

Bir sabah daha,
Bir çiçek açtım.
Ama seninle değil,
Kendimle.
Bir çiçek,
Ve ben
İçimden senin adını söylerken
Bir parça daha kayboluyorum.
Bir parça daha,
Ve seninle kaybolmuş
Bir adım daha.
Her adımda bir eksiklik,
Bir boşluk,
Ve bir kayboluş…
Ama her kayboluş,
Bir anı bırakıyor geriye.
Ve ben her kayboluşta,
Bir parça daha
Sana benziyorum.

Bir zaman sonra,
Bir sabah daha
Uyanacağım.
Ama sen olmayacaksın.
Bir zaman sonra,
Bir sabah daha,
Ve ben hâlâ seni bekleyeceğim.
Beklerken kaybolacağım,
Ama bir sabah,
Belki de seni unutacağım.
Ve belki de
Unutmanın bile seni hatırlamak olduğunu,
Bir gün anladığımda,
Bir gün sonra…
Bir gün sonra,
Hâlâ seni hatırlıyor olacağım.

Ve belki de,
Bir gün sana susmayı öğreneceğim.
Ama kelimeler
Her zaman sana dönecek.
Konuşsam,
Olmuyor,
Sussam,
Ağlıyorum.
Bir sabah,
Bir çiçek açarken,
Senin yokluğunla
Bir kere daha kaybolacağım.
Ama seninle kaybolan her şey,
Beni her zaman seninle hatırlatacak.

Bardaklar dolusu yalnızlık var,
Ama hiç biri seni içermiyor.
Bir çay daha söyledim,
İkincisi hep sana gelir,
Ama gelmedin.
Gelmedin,
Ve ben hâlâ bekliyorum.
Bir yudum daha içtim,
Ve seninle dolmadı.
Her çayda,
Bir eksik kaldı.
Ve ben,
Bir şişe su gibi
Her zaman seni içimden içiyorum.
Ve her yudumda
Bir parça seni kaybediyorum.
Bir çiçek daha açtım,
Ama o çiçek seninle solmadı.
Ve ben,
Bir sabah daha
Sonsuza dek seni beklerken,
Her adımda
Bir parça daha kayboluyorum.

Ve işte,
Üstüm başım aşk.
Aşkın ta kendisi…
Sensizlik bile,
Beni seninle sarıyor.
Tenimde sen,
Eteğimde gece,
Ceplerimde suskunluk,
Gözlerimde seninle yaşlanmış
Bir mevsim.
Seninle kaybolan her şey,
Ve hâlâ seni bekleyen bir yürekte,
Benimle,
Üstüm başım aşk…
Sonsuz bir bekleyişin,
Sonsuz bir kayboluşun
İçinde.
Ve her eksiklik,
Her kaybolan parça,
Bir anı seninle yaşamanın
Sonsuza dek süren yankısı.
Üstüm başım aşk.
Ve aşk,
Sensizlikte bile
Seninle var.
Ve ben,
Hâlâ seni bekliyorum.
Hüseyin Erdinç