Üstüm Başım Aşk (5) Şiiri - Hüseyin Erdinc

Üstüm Başım Aşk (5)

Bir gün sonra, belki,
Unutacağım seni.
Dediğimi duyduğumda,
Elimden kayıp gittiğini bileceğim,
Ama hâlâ ellerimde var olan bir şey var:
Seninle geçirdiğim zaman.
O kadar uzun ki,
Zamanın her anı seninle,
Her düşüncemde sana uzanıyor,
Bir çiçek gibi soluyor,
Bir kuşun kanadında kayboluyor.
Bir gün sonra unutacağım seni,
Dediğimi duydum ama…
Bir gün sonra
Senin adını söylememek zor olacak.

Saatler geçiyor,
Bir çayın buğusu gibi sarıyor her şeyi,
Yavaşça soğuyorum,
Sonsuz bir boşlukta,
Gözlerim,
Bir zamanlar senin bakışlarında kaybolmuşken…
Sana dokunmak istemiştim,
Ama ellerim hâlâ seni arıyor.
Beni bulma çabasıyla,
Bir kaybolan yankı gibi
Arıyorum seni.
Bir gün sonra,
Belki seni unutacağım,
Ama o gün
Bir yudum su gibi
İçimden geçip gideceksin.

Bir adım atmak istedim,
Ama her adımda sen vardın.
Bir çakıl taşı gibi,
Yolumu kaybettim,
İzlerin kaldı geride.
Beni hiç görmeden
Her yere düşen izlerin…
Bir anda bir yere giderken,
Dönüp bakmadım,
Ama içimde bir sızı vardı,
Beni hep sen bekliyordun.
Bir adım attım,
Ve bir ses geldi dizlerimden,
Kalbimden değil.
Geriye dönemedim,
Zamanın arkasında,
Bir sen var,
Bir de ben…
Bir yudum daha içtim,
Yalnızlık,
Bir şişe su gibi
Dudaklarımdan düşerken,
Sana değmeden.

Bardaklar dolusu yalnızlık var,
Ama hiç biri seni içermiyor.
Bir şişe su içiyorum,
Ama suyun tadı,
Sonsuz bir bekleyiş gibi
Seninle doluyor.
Gelmedin,
Ama belki de gelmen gerekmiyor.
Gelmiyorsun,
Ve ben bekliyorum,
Hâlâ bekliyorum.
Bir çay daha söyledim,
İkincisi hep sana gelir dediler,
Ama seninle gelen o çay
Bir çay bile olmadı.
Ve ben,
Bütün çayları
Sana içirmişken,
Hâlâ bekliyorum.
Bir çay daha söyledim.
Sana gelmeyen her çay,
Bir hatıra…
Gelmedin.
Gelmiyorsun.
Bir gün,
Belki de beklemeyi unutacağım.

Sonsuz bir sessizlik var,
Gözlerimde.
Kapı çalıyor,
Ama kimse yok.
Geriye dönüyorum,
Ve sanki senin yokluğunda
Bir hayat var.
Ama yok.
Yokluğunla dolmuş her şey.
Yalnızlık var.
Bütün gölgeler senin,
Ama bir anlığına.
Ve o an,
Hızla geçiyor.
Bütün duvarlar seni söylüyor,
Ama ellerim hep sana yabancı.
Ve ben,
Her sessizliği sana yazıyorum,
Her adımı sana attım,
Ama hiçbir adım sana varamadı.
Bir adım daha atıyorum,
Ve bir adım daha…
Yalnızım,
Ama sana varamıyorum.
Sonsuz bir çöl gibi,
Sana ulaşamıyorum.

Bir kalp atışı gibi,
Çekingen,
Bir kenara düşen bir yaprak gibi,
Sonsuz bir kayboluş…
Düşüyorsun,
Ama iz bırakmıyorsun.
Ben seni hissediyorum,
Her bir adımda
Bir iz kalıyor,
Ama sen hep kayboluyorsun.
Bir yudum su içiyorum,
Sonsuzlukta kaybolmuş bir adım,
Ve senin yokluğun her şeyin sonu.
Bir adım daha attım,
Ve her adımda bir boşluk kaldı.
Bir boşluk,
Ve seninle dolacak bir boşluk.
Bir gün belki…
Belki de hiçbir zaman.

Geceyi katladım,
Yastığın altına koydum,
Bir resim bıraktım.
Ama sabah oldu,
Ve fotoğraf ters dönmedi.
Gözlerin uyandı,
Bir an,
Beni hatırladı.
Ama sen gitmiştin,
Ve ben
Sonsuza dek seninle yaşamaya devam ettim.

Üstüm başım aşk.
Ve aşk,
Bir eksiklik gibi,
Beni sarar.
Tenimde sen,
Eteğimde gece,
Ceplerimde suskunluk,
Gözlerimde seninle yaşlanmış
Bir mevsim.
Ama sensizlik bile,
Sen kokuyor.
Unutmak…
Senle doluyor.
Ve ben,
Her an seni hatırlıyorum,
Beni terk ettiğin her an,
Bir zaman sonra,
Bir gün,
Unutacağım seni.
Ve belki de…
Bir gün sonra
Sen beni unutmuş olacaksın.
Hüseyin Erdinç