Üsküp Sükûtu Şiiri - Leyla Şerif Emin

Avazım çıktığı kadar sustum
Çilem dolmadan dökmem içimi
Sabrımı ölçmeye kalkan
Çatlatır taşını şimdi
Bilir misin, susmaya çok alıştım
Sevdim de, dost oldum da
Avazıma denk geldi öyle
Kilit de vurdum dilime
Geçmişim ne derse o
Geleceğim muamma
Konuşursam namerdim
Kelimeler biriktirdim cümlelerime
Heybemde yüküm yok
Dalgınlığıma bakma
Şaşkınlıģıma ver hepsini
Sükûtun kefeni var üzerimde
Toprak atsan yeter üstüme
Kafiyesi bozuk ritimsizim
Biliyorum...
Çelimsiz ruhum ve geçimsizim
Bir sürgüne muhtacım sadece
Düvelinde mızrak olsam da yeter
Boşluğuma sakın gelme
Avazım çıktığı kadar susarım
Gözüm kör, kulağım sağır
Yüreğime çelikten zırh giydirdim
Iyi sır saklarım, hafızamı silerim
Boğazımı sıksalar güler geçerim
Ama baharı özledim sadece
Hepsi bu...
Bir bayraklık hasretim var
Dalgalanan gözümde...