Usandım ben ! Şiiri - Seçkin Erdoğan

“ Hele şu zamanda, bir çok şeyden !”

Kalplere o nefret kinin
Dolmasından usandım ben !
İnsanların iki yüzlü
Olmasından usandım ben !

Can kalınca böyle darda
Yaz gelmez ki gönül karda
Umutların ilkbaharda
Solmasından usandım ben !

Çattım ondan kaşlarımı
Kimse silmez yaşlarımı
Ellerimin saçlarımı
Yolmasından usandım ben !

Kafa takıp yad ellere
Sıkıntıma her hallere
Gözlerimin hayellere
Dalmasından usandım ben !

Ele açtım her haltımı
Kararttılar şu bahtımı
Zalimlerin hayatımı
Çalmasından usandım ben !

İnsandır bu belli huyu
Nankörlükten gelir soyu
Günahımı ömür boyu
Almasından usandım ben !

Ömür çalar onlar hırsız
Hiç utanmaz özü arsız
Olaylara hep duyarsız
Kalmasından usandım ben !

Bir şey yapmaz sıkıntıya
Sade bakar yıkıntıya
Kendisini akıntıya
Salmasından usandım ben !

Ne düşünür ne hisseder
Ne anlatır, ne ses eder
Savaşmadan o pes eder
Yılmasından usandım ben !

Hele göster bir nakidi
Hemen yapar o akidi
Yalan yere beş vakiti
Kılmasından usandım ben !