Us'lanmadım Ben Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Zır deliyle doldu bütün memleket
Fikri hebâ ettim us'lanmadım ben
Ne bir huzur kaldı ne belbereket
Yürekten el açıp ıslanmadım ben.

Köpekler alenen eşleşir oldu
Kimisi sırada bekleşir oldu
Gördükçe gözlerim şeşleşir oldu
Perdenin ardına gizlenmedim ben

Bu köprü altından artık su akmaz
Üstümden geçenler ardına bakmaz
Benden altın olsa boynuna takmaz
Gayrı meşru işle izlenmedim ben

Utanmaz arsızlar güler halime
Şeddeli hırsızlar çıkmış talime
Sorsan! kusursuzlar, dönmüş âlime
Şeriat önünde sızlanmadım ben

Haramı helâli bilmez olmuşlar
Akan gözyaşını silmez olmuşlar
Gel gör doğru yola gelmez olmuşlar
Öğünlük un çalıp tozlanmadım ben.

Dini diyaneti savsaklayarak
Mübâhı mekruhu yavşaklayarak
İhsân'ı camilerde saklayarak
Lağnetullâh ile sözlenmedim ben.

Epeyce öğrendik ne şer , ne câiz
Göstere göstere haramlar bariz
Kazanç kapısı olmuş repo fâiz
İşimize baktık yozlanmadım ben.

Saz oldum söz oldum yandım köz oldum
Yola baka kalan bir çift göz oldum
Yeri geldi erkek oldum kız oldum
Baba olamadım özlenmedim ben.

Dünü unutulanlar beni sürerler
Olur olmaz anda defter dürerler
Mantar gibi gece gündüz ürerler
Menfaat uğruna nazlanmadım ben.

Efiloğlu'yum maraza gelemem
İki yellemeynen gaza gelemem
Kıvırmam kıvırtmam naza gelemem
Size bakılırsa us'lanmadım ben.