Acıtatlı Şiiri - Slovakyalı Salyangoz

İnsanoğlu, insan-olduğu günden beridir başlar,
Kurulur meşveret, sunulur birer cinayet,
Acıtatlı ham meyvayı buyurur bir ses,
Kulağın makberesidir yönü, yanında kafes.

İstemez ateşkes, ya da çalakalem alkışı,
Okudum, aramaz idim, arayışı buldum bendeniz,
Şayet caydıracaksa niyetim bu kavrayışı,
Beklemeyip, davranıp; sürülü bendimi çiğneyiniz.

Bir akşamüstü rastladım da sesine,
Senli bir güne daha ağaramadım.
Çağım çağına denk düştü, gördüm.
''Dengiyle -dirilir- insan''
Babanı haksız çıkart;
Gel; beni delirtme, dirilt.

Sözlerinin aynasından arzını görmekliği,
Atılgan, fütursuz, yine de ürkekliği,
Yok sayamazdım,
Yine de,
Sineni yarıp bakar gibi bakmıştım,
Bir vedanın başlangıcını yakaran gözlerine.

Yürüdükçe ayaklarına değil, koynuna,
Adımına, adına ya da şavkına,
Ah, şehir benden önce yeltenir.
Saklansa az daha, biraz daha..