Urgan Şiiri - Efe Can Gümüş

Duvardaki saat bile sen gidince durdu, bak.
Bir ölüm ki sessizinden, ne mezar var ne toprak.
Ateş sönmesin dedim, sen dedin "kendini yak."
Beni bağladın urgana, sandalyeyi devirmedin.

Bak, her yanım yangın, külüm rüzgârla savrulurken,
Söyle, ben mi yandım yoksa yakan da sen misin, sen?
Bilmem cennet mi sıcak, yoksa cehennem misin sen?
Beni bağladın urgana, sandalyeyi devirmedin.

Gözüm doldu defterime yazdığım her harfte,
Kim kazandı bilmiyorum, girdiğim bu harpte.
Hasretinle kavruldum, sönmez bu ateşte,
Beni bağladın urgana, sandalyeyi devirmedin.