Unutuyoruz Halen Şiiri - Raşit Alay

Ne zaman açacak bu çiçek
İsmini unuttum, yarın gelecek
Aklımdan geçecek
Ama batacağım burada

Belki isyan bağırışlarımla
Belki sarhoş göz yaşlarımla
Belki ayık olanlarla
Belki de asılı ağzımla

Eser yok üstümde beşerden
Bakabilirsin, kesebilirsin
İşte bu neşterlen
Sadece biraz kan, çokça ter

Kesemezsin aslında, sen değil
Suzan aslında
Kıramaz maskemi elleri
Kıyamaz bana

Tanışırsak bile sevemez
Kalabalıkta seçemez beni
Kıskanma ismini,
Gerçek değil kendisi

Tıpkı benim gibi
Hayal ürünü aslında
Yazıldığı satırları okuyan
Bir delinin iç sesi

Anlamıyorsun ne de olsa
Ait değil bunlar sana
Ya da başkasına
Kıskanma!

Bu yaşadığımız günde
Alıştığımız hüzne
Bakıp bakıp öksürünce
Tanımamışım kendimi

Bağırsaklarım düğümlü,
Yelken direğiyle ölümlü
Ben fırtınayı bekliyorum
Ki alsın ölüm, kuru gönlümü

Gidemem başka yere
Ayaklarım bölündü
Sadece ben varım anla
Acı bu yüzden bana, ağla

Götürsün beni fırtına
Kasvet, dehşet ve şehvet

Ay ışığında uyandım
Ya da ışıltılı ayda
Ama hala açmadı
Kardelenler, siklamenler, bazı güller, gönüller, menekşeler, yabaniler, asabiler, baklagiller, nergisler

Kafam biraz karışık,
Kusuruma bakma
İnsanlar aslen alışık
Çokta soru sorma
Benim kafa kaçık
Çare falan arama
Cevabım çok açık
Rızam var sorana
Ruhum uyur uyanık
Ruhusuzum arayana
İstemem bir aşık