Unutuşta Çığlık Şiiri - Erman Ulusoy

UNUTUŞTA ÇIĞLIK

Sanki hayal gibi süzüldü yüzün
Geceyi delip de geçtiğin o an
Zamana dokunur oldu her sözün,
Alev alev oldun kâlbimi yakan

Bakışın bir rüya kadar eskiydi
Gecenin kırılgan yerinde durdun
Düştün içime bir kelime gibi,
Sustukça çoğaldın, bende ses oldun

Saatler bozulmuş durdu bir yerde,
Vakitte geçmedi sende kalanla…
Ben sustum hep kendi iç çığlığımda
Sen yürüyordun hep aynı zamanla…

Adını andıkça her an yeniden,
Sanki rüzgâr esti içimde ansız,
Sessiz kelimeler ses verdi birden,
Elveda diyordun bana zamansız

Eski bir hikâye gibiydin şimdi,
Unutulmak için yazılmış gibi,
Başlasak ta eksik bir yer vardı…
Kaybolan o yıllar geri gelir mi?

20.07.2025
Erman Ulusoy / KIRKLARELİ