Unutursun Şiiri - Alp Yiğit

Duygularından şöyle küçücük bir kayık yap,
Sonra onu boranın pençesinde çırpınan denize at!
Her akşam eflatun sahillerindeki bekleyişin
Dönecek mi sanki sana hayallerindeki vuslat...

Titreyen ellerin yüzünden kalemin her harfin boynunu bükmüş,
Ümitsiz satırların aynada sen gibi solgun ve süzülmüş.
Okunması güç olmuş son gönderdiğin mektuplar,
Sadece sen değil sanki postacı bile buna üzülmüş...

Düşündün mü hiç parmak uçların neden böylesine sızlamakda,
Ve neden vücudundaki her eklem başka bir ağrıdan dert yanmakda...
Zavallı ayakların bu bitâb bedenin yükünü çekmeye mecbur,
Çünkü bilinmeze terk ettiğin duygular şimdi senden hesap sormakda...

Talihsizlik mi seninki yoksa kaçınılmaz bir son mu,
Karşında dağ gibi duran gerçeği görmek bu kadar zor mu...
Yaşanmış ve yaşanmamış ne varsa bu gece rüyanda uyutursun
Her biri yarın sabah seninle uyanacak!

Sanma ki unutursun...

(24.03.2007)