Unutulmuyor Şiiri - Aziz Ekici

Bir karanfil, kendisine hayat veren bir damla suyu unutabilir mi?

Bakmayın yüzümün gülüşüne,

Susuz kalmış bu karanfil,
suya hasret.
Çılgın ve hüsran.

Bir bardak su veren,
Bir el,
Hayat veren.!
Can veren.!

Unutulur mu o damarlara can veren kan veren su.

Nasıl unuturum,
nasıl.

Bakmayın sessizliğime, dinginliğime,
Aldatmasın sizi.
Sahte gülümseyişler, sahte konuşmalar,

Sahte yaşam.

Bir ölü misali içim kan ağlıyor.

Tokatlar arka, arkaya, iniyor bedenime bir kırbaç misali, .

Hissetmiyor artık bedenim,
Gücüm kalmadı.
Aahhh tanrım bu kadar acımıymış cehennem azabı.

Bu kadar uzun olurmu geceler.

Sabah olmuyor,

Güneş doğmuyor,

Ay aydınlatmıyor artık.

Su gitmiş, kum kalmış.

Kum yakıyor bedenimi,

Bir avuç tuz misali.

Dalgalar sert, dalgalar acımasız.

Gözlerimi aralıyorum.

Azrailim sen, Suyum sen olmuşsun.

Ahh çok güç tanrım çoook güç,

Kuvvet ver, dayanma gücü ver bana.

U n u t u l m u y o r, U n u t u l m u y o r, U n u t u l m u y o r

Dostlar bir karanfil gibidir UNUTULMUYOR.

14.06.2001-06-22 ae