Kayıp gönüller mezarlığında
Kimsesi olmazmış gömülmüşlerin,
Birer birer silinir adları. Her biri yalanla, örülmüş anıların
Ne zormuş bir yalana inanmak,
Bile bile kandığın bu sevdada;
Kendi derdine yandığın vakit,
Usulca uzaklaşırsın çevrenden.
Pişmanlıklar sarar dört yanını,
Söyleyemediklerinle ezilirsin içten içe.
Tutulur kalbin adını her andığında
Hicranla serpersin gönlünün küllerini.
Ama yine ona akar küllerin, yine mahvolursun.
Allah'ım, bu nasıl bir büyü,
Ne kadar ağır, dokunamamak tenine.
Dili yok, âh u zâr eyledi gönlüm,
Bir ses, bir nefes, bir umut gibi bekliyorum, unutamıyorum.
Kayıt Tarihi : 19.5.2025 04:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!