Çok unutkanım, a’ dostlar
Verdiğim sözleri, unuturum
Hani; Kalubela da söz vermiştim
İşte! O Sözümü unuttum
İnsan; Nisyan kökünden gelir
Belki ondandır, onun için unuttum
Kelime-i Şahadet, söz verdim
Ondaki, sözü de unuttum
Allah Resulüne, söz verdim
O sözümü de, unuttum
Beş vakit namazda, söz verdim
O sözümü de, unuttum
Ölüm haktır, bunu biliyorum?
Onu bile, unuttum
Hâlbuki ömrümün çoğu
Toprak altında geçecek
Kıyamette kalkıp,
Ruhumla, hesap verecek
İşte bu vakıayı da, unuttum
Ne dersin, a’ dostlar
Dünya hayatı, çok mu tatlı
Bize her şeyi, unutturuyor
Ey! Nefis, oyalama kendini
Yıkma, edep bendini
Ara sıra yokla, kendini
Sen, kendini unutsan da
Yaratan, hâşâ unutmaz seni
Beni, gören gözeten; Bir Rabbım var
Şüphesiz; O Hâşâ unutmaz unutturmaz
Ya Rab; Beni unutma ve unutturma
Yegane ilah sensin sen beni unutursan
Ne olur benim halim
Çekileceğim hesaptan
Geçeceğim sırattan
Gireceğim cenneti babdan
Beni kolla gözet; Rabbım
Beni unutanlardan etme
Her an seni hatırında tutanlardan eyle
Âmin Ya Rabbi…
Tiran- 30.12.2016
Tahsin KoçKayıt Tarihi : 4.2.2017 15:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yegane ilah sensin sen beni unutursan
Ne olur benim halim
Çekileceğim hesaptan
Geçeceğim sırattan
Gireceğim cenneti babdan
Beni kolla gözet; Rabbım
Beni unutanlardan etme
Her an seni hatırında tutanlardan eyle
Âmin Ya Rabbi…
Amin,amin.Bu güzel dua gibi şiiri yazan yüreği canı gönülden kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (1)