İçimdeki yalnızlığın adını,
Gurbet miydi, sıla mıydı unuttum.
Bilemedim şu dünyanın tadını,
Hasret miydi, çile miydi unuttum.
İçin için gözyaşları döktüğüm,
Seher vakti Hakk’a boyun büktüğüm,
Her nefeste canevinden söktüğüm,
Sabır mıydı, bela mıydı unuttum.
Bahar varken anlamı yok güzlerin,
Bülbüllere ilham verir sözlerin,
Yüreğime kement atan gözlerin,
Yeşil miydi, ela mıydı unuttum.
Yorgun düştüm artık yolun sonunda,
Anlamı yok bugünün de, dünün de,
Ömür boyu gezdirdiğin yanında,
Esir miydi, köle miydi unuttum.
Gün batımı dudağımda bir ezgi,
Hayat denen uzun, kısa bir çizgi,
Her insanın kalbindeki bu sezgi,
Veda mıydı, mola mıydı unuttum.
Kayıt Tarihi : 18.3.2009 14:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!