Unuttuk sabahları...
Unuttuk biz baharları,
Şarkılarla süslediğimiz,
Umutlarla beklediğimiz,
Bir çocuk gibi masum baharları...
Unuttuk çiçekleri...
Kırlardaki menekşeyi
Yasemini, papatyayı
Unuttuk çimenlerin kokusunu,
Yuvarlanmayı tepelerden
Güneşin koynuna doğru...
Unuttuk güneşin sarısını...
Başakları okşarken o sarı saçlı sevgili
Koşmayı unuttuk doyasıya tarlalarda...
Unuttuk biz mutluluklarımızı...
Yüksek bi binanin temeline gömdük
Bilyelerimizi, topaçlarımızı, gözyaşlarımızı...
Beyaz yakalara büründü bütün nesil...
Tasmalar takıldı, bilfiil tek kalemde yazıl, çizil...
Unuttuk... Bir kafesten diğerine savrulduk...
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta