Unutmanın Sessiz Yarası Şiiri - Ali İset 3

İnsan unutuyor…
Bir gülüşü, bir sesi, bir bakışı —
kalbine kazındığını sandığı her şeyi.
Zaman, parmak uçlarından kayıp giden bir su gibi
siler anıların sıcaklığını.

Bir gün bir sokakta tanıdık bir kokuya rastlarsın,
için burkulur ama nedenini hatırlayamazsın.
Bir yüz gelir aklına,
adı dilinin ucuna kadar gelir de bir türlü düşmez.

İşte o an anlarsın;
unutmak, insanın en sessiz kanamasıdır.
Ne kalp durur, ne göz ağlar —
ama bir şey eksilir içeride,
adı tam konmayan bir boşluk gibi.