Unutmanın Eşiğinde Şiiri - Özgür Mutlu

Ah, unutuşla dolmuş şu talihsiz günler,
Her anı bir bir yazmaktayım tahtaya,
Unutmanın gölgesinde kaybolmadan,
Harf harf işlerim, hatırlamak için yalnızca.

Kalemim, dostum, sırdaşım olmuş,
Her anı dökerim beyaz sayfalara,
Gönlümde saklı kalan hatıralar,
Bir bir çıkar karşına, unutulmasın diye.

Tahtada yazılan her kelime,
Birer inci tanesidir hatıralarımın,
Unutmanın çarkında kaybolmasınlar,
Her biri bir yıldız gibi parlasın karanlıkta.

Ey zaman, acımasız rüzgarınla,
Savurma hatıralarımı uzak diyarlara,
Bir anı dahi kaybolmasın,
Her biri gönlümde yaşıyor hala.

Bu şiir, unutuşun eşiğinde,
Bir hatırlatmadır bize her anın kıymetini,
Yazılır tahtaya sevgiyle, umutla,
Unutulmasın diye her biri, bir daha.

Ah, unutuşla dolmuş şu talihsiz günler,
Her anı bir bir yazmaktayım tahtaya,
Unutmanın gölgesinde kaybolmadan,
Harf harf işlerim, hatırlamak için yalnızca.

Kalemim, dostum, sırdaşım olmuş,
Her anı dökerim beyaz sayfalara,
Gönlümde saklı kalan hatıralar,
Bir bir çıkar karşına, unutulmasın diye.

Tahtada yazılan her kelime,
Birer inci tanesidir hatıralarımın,
Unutmanın çarkında kaybolmasınlar,
Her biri bir yıldız gibi parlasın karanlıkta.

Ey zaman, acımasız rüzgarınla,
Savurma hatıralarımı uzak diyarlara,
Bir anı dahi kaybolmasın,
Her biri gönlümde yaşıyor hala.

Bu şiir, unutuşun eşiğinde,
Bir hatırlatmadır bize her anın kıymetini,
Yazılır tahtaya sevgiyle, umutla,
Unutulmasın diye her biri, bir daha.