Unutmak Şiiri - Ender Günçelik

Bilir misin?
Bu sana yazdığım otuzuncu şiirim.
Otuz şiirin hepsinde aşkım vardı
Sana yalvarışlarım, tarif edilmez aşkım.
Şimdi başka bir şiir yazıyorum
Adı unutmak.... Unutanları unutmak...
Bu şiirde konu sen değilsin, konunun kendisi benim
Nasıl başlayacağım söze, nasıl anlatacağım?
Ya da uzatmadan söyleyeyim
Bugün seni unutacağım.
Zor olacak tabi ki,
Hatta belki bu şiirle birlikte ağlayacağım
Tek taraftı benim aşkım, bazılarının tabiriyle en güzeliydi aşkın
Karşılık beklemeden sevmek, sevilmeden her şeye evet diyebilmek
Ama doğrusunu söylemek gerekirse, karşılık bekledim ben senden
Gözlerinde, sözlerinde, sende beni bulmayı aradım.
Oysa ben senin için kan emici bir sülük gibiydim
İstenmeyen, fakat yapıştığında çok zor giden bir haşere gibi tıpkı.
Ama benim tek farkım zararsız olmaktı
Tabi rahatsız oluşlarını katmazsak içine,
Her neyse, ben anladım artık hayatın ne demek olduğunu
Ölümdü bazen görünen tek kurtuluş yolu
Ya da senin geri dönmendi bana.
Ama ne işe yarardı dönüşün
Kalbinde başkasına yer varken, bana gelmen ne yazardı.
Bir şey diliyorum senden
Belki on dakikalık bir iş bu
Düşün şimdi geçmişi...
Çok geriye gitmene gerek yok,
Yaklaşık altı ay öncesi
Hani senin için değişik bir erkek vardı
Tüm erkeklerden farklıydı
O sadıktı, güvenilirdi
Bu sözleri sen söylerken, hep kendi üzerime alındım
Nedendir bilmiyorum, belki yanıldım
Belki bu sözler benim için değildi.
Ama olur ya o zaman sevmiştin beni
Belki inkar edersin ama, sende sevmiştin.
Yoksa göz yaşların niye aksınki?
İşte o değişik dediğin insan bensem eğer
Gerçekten ben sana değişik davranmaya çalıştım
Severken hep söyledim sana
Seviyorum dedim, hem de çok seni
Bir gün unutamadığım, sevdiğimi sandığım biri
Duygularımı geri çaldı
Ve o gün cesaretle çıkıp karşına, söyledim sana
Ben onu unutmadım dedim, eminim hatırlarsın
Bir tatilin başlangıcıydı bu, iki ay boyunca ayrı kalacaktık
Seviyorum diye geçiştirebilirdim seni
Tıpkı şu an sana erkeğinin yaptığı gibi
Ne dedim, ben sana farklı olmaya çalıştım
Gerçekçiydim hep, sana karşı oynadığım ufak bir oyun bile olmadı
Ama duygularım beni yanıltmıştı, benim asıl sevdiğim sendin
Zaten hemen geri geldim, ama sen çoktan oltanı başka yere atmıştın
Şimdi geçmişi dönüp kurcalamak anlamsız
Ama içim rahat, sana hep doğruları söyledim
Ben ne isem o oldum karşında
Seni kaybetmek pahasına bile olsa
Bir gerçeği daha söyleyeyim
Şu an çok seviyorum seni
Ama en büyük aşklar bile, bilirsin ki unutulur
Ben de unutmak için bu günü seçtim
Unutmaya başlamak için.
Gözlerim nöbet tutmaz mı? Gözlerinde
Kalbim sende olmaz mı? Bundan böyle.
Elbet gözlerim ve kalbim sende olacaktır belli bir süre
Yavaş yavaş bitmeli, dev gibi sevgim bile.
Bu sevginin bitirdiği bazı aşklar vardı eski günlerde
Onlar kalbin en dibinde saklıydı
Önlerinde çelik bir kapı asla kırılamayan, çıkışı olmayan
Senin yerin ise bu küçük kısımdan kalan yerdi kalpte
Yerin ayrıydı, sen ne dersen de.
Oysa sen beğenmedin asla yerini
Dedim ya unutuyorum, şimdi senide kilitliyorum çıkışı olmayan bölüme
Bu haberim sevindirecektir seni
Niye sevindirmesin ki?
Yüz kişi koşmuyor muydu? Arkandan
İşte kaldı doksan dokuz kişi.
Al hayat senin, özgürsün artık
Ne de olsa benden kurtuldun
Tıpkı hapishaneden çıkmış mahkumlar gibi sevinmelisin şimdi
Büyük bir aşkı bitirdim diye
Savaşı kazanmış askerler gibi sevinmelisin.
Gülmelisin, oynamalısın
Bilmelisin artık, kimse yanlış anlamaz bizi.
Ama unutma ki! ! !
O sülük gibi derine yapışan ben
Küçük bir yara açmışımdır teninde
Artık ayrılmış olsam da
O yarayı hemen kapatamazsın
Belki hiç acı vermez o yara sana
Ama bir iz kalır orada
Bir gün kabuk tutar ve düşer
İşte o zaman sende tamamı ile
Unutmuş olursun beni
Sakın inkar etmeye kalkışma
Hiçbir şey hissetmemiş olamazsın aşkım karşısında
Dedim ya bu yazmış olduğum otuzuncu ve son şiirim sana.
Belki hayatta sevemem senden çok kimseyi ama
Sende gizli kalacaksın bundan böyle kalbimin bir köşesinde...