Unutma Şiiri - Heidi Korkmaz

Bir kavşaktayız:
Dönüp dönüp duruyoruz.
Çıkamıyoruz içinden
Çarpışıyor, bağrışıyoruz habire, unutma!

Çıkışı olmayan bu cehennemde
Boğuşuyoruz kan ter içinde...
Kalkmaya yelteniyoruz, ama
Beceremiyoruz bebe ellerimizle, unutma!

Tükeniyor nefesimiz
Darmadağın saçlar, kollarımız;
Perişan pılımız pırtımız...
Ezgilerde tesellimiz, hiç unutma!

Sancıyor sol yanımız...
İnliyoruz anaaam!
Ve kanımız oluk oluk, yapışır asfalt isine...

Bedenimiz düşerken toprağa
Diriliveriyoruz kemiklerimizde;
Nihayerinde suya dalıyoruz.
Kök salıyoruz habire, umutla...

Toprak bize hep Ana
Yeniden diriliyoruz, dokunarak
Güneşin ışınlarına
Ve çiçekleniyoruz, umutla...

Renklerimiz mavi gökyüzünü emziriyor,
Yıldızlara bürünsün diye.