Unutamiyorum Şiiri - Selma Ozden

Unutamıyorum

Gönlümdeki özlemini avutamıyorum,

Ne yapsam, ne etsem… seni unutamıyorum.

Her an kalbime düşen koca bir taş gibi
Ağır yokluğun...
Issız gurbet gecelerinde,

Soğuk rüzgârın ortasında sersemliyorum.

İçimde közlenmiş bir efkâr,
Alev alev yanıyor…

Sessizce yakıyor yüreğimi,
Kül ediyor umutlarımı.

Ve ben,
Ne yapsam, ne etsem… seni unutamıyorum.
Gönlümdeki özlemini avutamıyorum.

Sensizlikle kaplanmış çatlak duvarlar,

Evin her köşesinde hüzünlü bir ağıt fısıldıyor.

Seni göremeyen gözlerim, karanlıkta seni arayan
Yorgun bir meşale gibi…

Kirpiklerinde saklı kalan
kırık bir umut büyüyor.

Ne yapsam, ne etsem… seni unutamıyorum.

Gönlümdeki özlemini avutamıyorum.

Beş duyuya zincirlenmiş ruhum,

Kırık kanatlı bir güvercin misali

Göğe yükselmek isterken çırpınıyor.

Bedenim, soğuk demir parmaklıklar arasında sıkışmış;
Sürgün düşlerle dolu diyarlara
Hasretle yanıyor.

Ne yapsam, ne etsem… seni unutamıyorum.

Gönlümdeki özlemini avutamıyorum.

Sevgi, hasret, korku, merak ve özlem…

Gözyaşlarımda iç içe geçmiş.

Damla damla yağan hüzün gibi,

Birer gölge gibi süzülüyorlar.

Bakışlarımda,
Perde arkasında kalan siluetler…

Ne seni tam seçebiliyorum,

Ne kendimi bulabiliyorum.
Ne yapsam, ne etsem… seni unutamıyorum.

Gönlümdeki özlemini avutamıyorum.


Canım sağ, yaşıyorum çok şükür…

Her an ciğerlerime dolan
Soğuk nefesle.

Ama her nefesim,

Boğazıma düğümlenen
Bir hıçkırık gibi eksiliyor.

Seni özlerken…
Tek bir nazarına köprü kuruyorum,

Gönül sarayımın en nadide köşküne
Oturtuyorum seni…
Salına salına gelişine türküler besteliyor,

Şiirler yazıyorum…

Belki bir gün gelirsin diye.

Ne yapsam, ne etsem… seni unutamıyorum.

Gönlümdeki özlemini avutamıyorum.

Selma Özden