Unutamadım Şiiri - Sadık Kocabaş

Unutamadım
Daha çocuktuk, mahallede oynarken,
Bir ara gülerek, beni seviyor musun dedi.
Dedim, "He, seviyorum, ne olacak yani!"
O unuttu ama ben onu unutmadım.

Okul yolunda bir dulda bulsak,
Hemen koşar, iki laf eder,
"Bana sözünü unutma, tamam mı?" derdi.
O unuttu ama ben onu unutamadım.

Nedense bilmiyorum, erken serpildi,
Birdenbire boylu poslu bir kız oldu.
İstemeye geleceklermiş, gözlerim doldu,
O unuttu ama ben onu unutamadım.

Birkaç istemeden sonra gönlünü ettiler,
Almanya'da hali vakti yerinde birine verdiler.
Balo denilen, danslı müzikli düğün ettiler,
O unuttu ama ben onu unutamadım.

Biraz geç oldu ama benim de boyum uzamış,
Tatile gelmişti, gördüm benden kısa kalmış.
Önüne bir de tekerlekli bebek arabası almış,
O unuttu ama ben onu unutamadım.

Her adımda dönüp dönüp ardına baktı,
"Verdiğin söz bu muydu?" diyeceğimden korktu.
"Boş ver," dedim, konuşacak halim yoktu,
O unuttu ama ben onu unutamadım.

Bir rüzgârdı geçti, ne yapsan nafile,
Ne o gençlik kaldı ne de saf sevda ile.
Maziden gelen yare sitem etme boş yere,
Bu hasretin son dizesi ders oldu Kalemsiz Şaire.