Saymadım kaç yıl geçmiş aradan
Sevdiğim ben seni unutamadım
Özenerek yaratmış seni yaradan
Sevdiğim ben seni unutamadım
Yokluğunda yaşama tutunamadım.
Özledim o keklik sekişlerini
O masum utangaç bakışlarını
Ağlayarak o iç çekişlerini
Çiğdemim ben seni unutamadım
Yokluğunda yaşama tutunamadım.
O fidan boyunu, kara gözünü
Daim gülümseyen güleç yüzünü
Ruhumu okşayan tatlı sözünü
Gül yüzlüm ben seni unutamadım
Yokluğunda yaşama tutunamadım
Güz gazeli gibi savrulup durdum
Aşkın ateşiyle kavrulup durdum
Acıyla kederle yoğrulup durdum
Nazlı yar ben seni unutamadım
Yokluğunda yaşama tutunamadım
Kanayan yarasın, dinmeyen sızı
Kendi elimle getirdim güzü
Ölürsem sar bana kefenlik bezi
Nevruzum ben seni unutamadım
Yokluğunda yaşama tutunamadım
Değişmem dünyaya saçın telini
Şahin, yoluna koydu serini
Gözüm kapanırken gel sür elini
Cananım ben seni unutamadım
Yokluğunda yaşama tutunamadım
Çubuk/ANKARA-1983
İbrahim Şahin 1Kayıt Tarihi : 13.3.2013 09:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!