Unutabilirsin Kalbim Şiiri - Ferhat Durak

Unutabilirsin Kalbim

Zifiri karanlık çöktü şehrin üzerine
Ben ise yaşadım acıyı ta en dibinde
Küstüm kaderime dert eyledim
gelmeyen sensiz sabahı kendime

Sensiz geçen uykusuz saatleri saydım
Merhem olmadı ki zaman
içim yanarken
Geçmedi kalbimdeki sızım
Sen yanımda yokken.

Sonra gecenin en karanlık saatinde
kendimle hesaplaştım.
Unutulan sen değildin
Belki de bendim.

Damla damla düşen göz yaşı değildi
gözümden sendin.

Kalbimi bir demir parmaklık gibi
içime hapsettim.
Ne özgür bırakabildim ne de kabullendim

Geceler beni demledi ben geceleri
Aydınlığa çıkamayan
dili geçmiş bir zamanım şimdi.

Oysa ki karanlık dağılmış
Ruhum, ruhum bile benden bıkmış

Bu dört duvar bir mezar
Simsiyah renklerde kaldım
Beyaz bir ölüm miras senden
sensiz neyleyim hayatı
yaşamak yaşamak neden

Bendim,
bendim zifiri karanlığa gömülen.
Beklediğim sendin sende gelmedin
çok geç

Artık unutabilirsin Kalbim...

Ferhat Durak