Unut Şiiri - Atlas Kaya

İsmini unut,
Sınırlarını unut,
Yasaklarını unut,
Ama unutmayı unutma!

Her gün yeni bir savaşa açıyorsun gözlerini,
Kazanan olmayı beklerken,
Stratejik kararlarında kaybediyorsun.
Kurallarla yürümüyor bu oyun;
Kaybettikçe daha iyi biliyorsun.
Öyleyse huzura yumduğun gözleri
Münakaşaya uyandırma!
Nefreti unut!
Nefredildiğini unut!
Şevkatla nefs-i terbiyeyi unutma…

Aşık oluyorsun en az bir kez hayatta.
Gerçek aşkı tattık mı ki savunuyorsun?
İt ürür kervan yürür.
Bitene ağlamak yersiz
Gidene yas tutmak çaresiz…
Anne evladına,
Mevlana Allah’a,
Sen ona, ben buna…
Aşığız işte bir şekilde…
Öyleyse hissettiğine inan ama diretme.
Ellerinle ektiğini, kalbinde kuruntularla kurutma,
Yaşanılanları değil,
Kıymetini bil.
Verdiklerini unut!
Gelecek kaygılarını unut!
Hatta ele O’nu bile unut da,
Kendi içinde hiç unutma…

Bir iğne deliğine sığmıyor ömür,
Hangi ipliğe tutunup da yaşıyoruz?
Zamanı biz biçtik, vadeyi yaradan;
Gitmek, gelmek kadar,
Ağlamaksa, gülmek kadar sıradan.
Bir şifresi var mı bilmiyorum.
Milyarlarca beşer bunu arıyoruz.
Bir hiçe hedeflenmeyi unut!
Hedefinde başarısızlığın,
Umuduna ket vuruyorsa,
O hedefini de unut!
Vermeyi bil, yermeyi unut!
Örtmeyi bil, sermeyi unut!
Nihayetinde ölmeye doğduğumuzu unutma.