Umuttun Öğretmenim Şiiri - Celal Atay

Orada bir köy vardı öğretmenim
Bilgiye susamış,bilgiye muhtaç
Perişan,çaresiz, aç…..
Ne ışık,ne yol,ne su
Ne okul,ne okuyan,ne yazan….
Kara bulutlar kaplamıştı her yanını
Tarlalar susuz,tarlalar verimsiz
Başaklar da çocuklar gibi cılız,
Çocuklar gibi bakımsız.

Orada bir köy vardı öğretmenim;
Evler çocuk dolu.
Kiminin ayağı yalın,kimisi don gömlek
Çoğu yaşına değmeden göçüp gidecek.
Her gün bir salâ verilir
Nazar değdi denilmiştir çok kere
Ya ishal alıp götürmüştür,ya zatürree….

Orada bir köy vardı öğretmenim
Doktordan uzak,doktordan habersiz
Ne doktora inancı vardı,
Ne doktora verecek parası.
Sonra sen geldin
Öyle genç,öyle çalışkan,öyle sevecen…..
Değişti birdenbire her şey
Değişti kaderi köyün,köylünün
Dikenler gül oldu bahçelerde
Okur yazar oldu yediden yetmişe herkes
Tarlalar bereketli,
Hayvanlar verimli oldu sen geleli
Çocuklar ölmüyordu artık eskisi gibi
Umut dedi köylüler sana
Evet sen onlar için
UMUTTUN öğretmenim…..