Deseydin…
Vaz geçilmiş bir ömrün son nefeslerinde aynı anda aynı havanın, nefeslerini seninle almak isterdim…
İşte ömrün bedene verdiği en büyük ödül bu olacaktı şüphesiz…
Ben ve sen…
“Ayrılık düşleri ile acılar içinde kıvranırken, yeniden doğuşu müjdeleyen bir yaşam
vaat edilmiş tüm yıpranmış düşüncelerden kurtulup gelecek için umut düşüncelerinde var olaya çalışacaktım, deseydin eğer ölümüne nefeslerimiz eşleşecekti” diye…
Nefeslerin eşleşmesiydi bedenimizin gün ışığına sarkan umutlarımın saflığı ve de yıpratılmış olmayışı…
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta