Umutsuz Sevdalar Şiiri - Turgut Uzdu

Umudu yok çiçeklerin
Her bahar hep aynı terane...
Renkleri süslermiş her yer
Ay’da gül bahçeleri olsa ne yazar
Benim gönlüm virane

Ucu kopuk bir iple bağlı
Vuslatın bir ayağı topal...
Zincirlere vurulmuş
Kendine mahkûm bir sevda bu
Dili lal.

Uzaktan gülücüklere razıydım
Yokluğun tırmalıyor camları...
Nerden çıktı bu rüzgârlar
Niye soğuk esiyor
Sensiz yaşarken akşamları?

Hep hasret mi kokmalı çiçekler
Hep yokluğun mu yaşanmalı?
Bu nasıl kader Allah’ım
Gecelere neden asılmış hatıralar
Hep onlar mı okşanmalı?

Umutsuz sevdalar kadehlerde
Hep kan rengi ayrılıklar...
Umutlar yeşerse tekrar
Feryatlar sussa
Yenilenmese gönüldeki kırıklar.