Umutsuz Kadın Umutlu Fener ve İstanbul H ...

Tam umudum bittiği an

Bir İstanbul kışında

Denize yürünerek ulaşılan tek noktada

Tren sessizliğinde Haydarpaşa,

Çamlıca yeli ve Marmara

Bir kadın olanca büyümüş

Bir kadın gülüşüyle büyüymüş

Bilmem kaç sevdanın yorgunu

Bilmem kaç yorgun sevdanın müsebbibi

Deniz ortasında adım adım

En ucunda yani

Bir fenerin ışığının ılımanında

İstanbul kışında

Bir kadın

Yürekte yara akılda belirsizlik

Ruhta acı

Sebep adamla değil

Bambaşka bir adamla

Fenerin altında İstanbul’un en ucunda

Konuşuyor dinliyor

Anlatıyor anlıyor

O an kendine çok şaşıyor

Adım adım yüzleri yakınlaşıyor

Küçük bir tebessüm kadının kırmızı rujlu ağzında

Adam işte tam da bunun için diyor

Kadında bir heyecan şaşıp kalıyor

Bilmem kaç yıl sonra bir adam yanında

Beden degil gülücük gibi hissediyor

Ruhundaki bela dağılıyor

Sorular kayboluyor

Yürek bir kan pompasıyla atıp kurtuluyor belirsiz sevdasından

Yüz yüze daha da yakınlaşıyor

Adamın eli kadının belinin tam ortasında

O an bir tebessüm yine kadında

Bedeni pür tertemiz

Yeniden bakire

Kaybediyor tüm yaşamışlıklarını

Kayboluyor tüm erkekleri

Aşk dediklerinin yalan olduğunu

Oyun olduğunu anlıyor

Omuzlarından onca yalan sevdanın yorgunluğu

Masum sırtından adamın eliyle tuttuğu noktaya akıyor

Kadın bir tebessüm daha verip bir cesaret öpüyor adamı

Akıp gidenlerin boşlukları huzurla doluyor

Daha da kocaman öpüyor

Bir gemi geçiyor

Tren sessizliğinde Haydarpaşa

Kadın gerçek sevdasına

İstanbul’un en ucunda kavuşuyor

Fener ısıtıyor

Kadın öpüyor

Adam öpüyor

Öpe öpe arınıyorlar

Eskimiş

Yalan sevdalarından