Umutma Şiiri - Taylan Umut Anar

Unutma
Çok taze baharlar yitirdik biz henüz yol başlarında
İşkence tezgahlarında
Kanatlar dokurken meleklere
İhtiyar acılardan
Nur topu mutlulukları rehin bıraktık şeytanlara
Unutma

Unutma
Kaşarlanmış algıların kirlenmemiş çocuklarıydık inatla
Normal şartların en altında
Bol azotlu vurgunları
Değişmedik aşkın sarhoşluğuna
Hatta
Gönlümüz katlanamadığındandır aşka
Gözlerimiz görüyorsa hala
Unutma

Unutma
Hiç doğmamış cevaplarla geldik biz öksüz sorular kucağında
Hazla nefsin arafında
Umutken tükettiğimizin adı
Bütün küfürsüz ağızlarda
Tanrı nefrete başka isimler takmakta
Yetersiz bir insan sabrının
Tükenmez ilahî sarkacında.
Unutma.

Unutma
Ben unutmadım yeminimi
Daha huzurlu bir mutsuzluğa
Sen de nefreti unutma hiç
Cevapsızlığın piç zamanlarında
Sen de unutma
Umutma