Sen üşüyordun,
Bense,kendi krallığımı kundakladım korkusuzca.
Yıkık bir duvarın dibinde,
Biraz utangaç,
Biraz da serseri…
Sarılıp,“üşüme” diyebildim sonunda…
Gülüşünde, umutlu bir tevafukun yankısı,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta