Umutlu Saatler Enstitüsü

Gözlerinden umut fışkıran gençler gördüm
Bakışları göğü delen
Sınırsız hayallere yelken açarken düşleri
Engelleri deviriyordu azimleri
Uzaklara dalıp giden
Göğe sevdalı

Elleri çok anlamlı izler taşımakta
Çizgileri manalı
Nasır tutmuştu kimisi hayat yolunda
Kimisi nazenin, edalı
Vurduğunu devirirdi kimisi de
Zincir nedir, sormalı

Ümitle ümitsizlik arasında kimisi
Korkuya mı bel bağlamalı
Yoksa sevinç kervanına mı katılmalı
Bir garip haleti ruhiye içlerinde
Deryaları mı aşmalı
Derede mi boğulmalı

Kimisi Mehmet Akif gibi düşüncede
Yok içerisinde zerre tereddüt
Yok en geçilmeyecek engellere takılan
Dilinde bir dizesi Üstad’ın
“Yeis öyle bir bataktır, düşme boğulursun
Sarıl ümide, sımsıkı, gör bak n’olursun!”

Bir de ben yapamamcılar var hani
Mazeret gırla, her hal bahane
Bir bardak su dersin, yavrum veriver
Kalk kendin iç baba, bir de bana getir
Yok saygı denen mevhum zerre-i miskal
Yok bir gelecek kaygısı, şımarık, divane

Halimiz ortada, yok hiç bir mazeretimiz
Hangisi olmak istiyoruz, sormak gerekir
Ya bu deveyi gütmeli
Ya da toplayıp pılı pırtı erkenden
Yer açmalı yeni nesle
Gitmeli bu diyardan

İçi dolu, dökemez oldu halini Nuri
Ne yapıp etmeli, sürmeli devran
Söylese olmuyor, sussa razı değil gönül
Dilin kemiği yok amma yaralar derin
Sana sözüm ey ati, âhirindeyim zamanın
Ufukta bekler gözlerim, gelecek o an…

22.06.2025
11:05
Mersin