Adam gülüyordu,
Kadının gözlerinden çalarak mutluluğu,
Mutlu kılmanın mutluluğuyla gülüyordu kadın,
Gülüşünde geçmiş korkusu.
İstemeden almak mutluluktu, biliniyordu,
Ama her bilinen gibi,
Kullanılmayan bir askıda yerini alıyordu.
Gelişi beklenen hala gelmedi,
Belkide geçenlerden biriydi, sezilmedi.
Bir hakikattir kimse zamana direnemedi.
Gözün gördüğünü gönül sevmedi,
Gönülde demlenen ufukta gözlenen degildi.
Velhasıl mutluluk insanı hep terk etti.
Kayıt Tarihi : 2.11.2013 21:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!