Umut (Zeynep'e) Şiiri - Yılmaz Bozan

UMUT (ZEYNEP’E)

Umut olmak zor iştir
Milyonların kalbine dolabilmek
O güzelim sabahında yurdumun
Doğacak güneşi anlatabilmek insanlara

Bir bebe maması olmadığı için ağlamamalı bu devirde
Bir çocuğun ayakları çarıksızlıktan üşümemeli
Ve yaşlı bir amca
Eskinin özlemiyle yanmamalı öyle içten

Umut mama olup ağlatmamaktır bebeleri
Çarık olabilmektir çocukların ayaklarına
Güneş olup doğabilmektir
Amcaların, ninelerin yorgun yüreklerine

Masa başları, kadehler
Yabancıdır umudun rengine
Atıp tutmalar, ihanetler
Dev aynaları ve sevgisizlik canını yakar

Tetiği kavrayan eldir
Mermiye titremeden yol veren
Alındaki terdir toprağı sulayan
Karşılıksız sevebilmektir
Ve umut,
Geçebilmektir kendinden başkaları için

Umut olmak zor iştir
Emek ister
Hüner ister
Mangal gibi yürek ister
Hepsinden öte aşk ister

Anne aşkı gibi
Sevgilinin aşkı gibi
Özlem’lerin aşkı gibi
Gencecik
Karşılıksız
Tertemiz.

İLK YAZIM: 1996
DÜZENLEME: 28–09–2010

TEKİRDAĞ