Bir avuç nefret yerine,barışı ikram edebilmeli düşman bildiğine.
Evladım güvende deyip,başını yastığına rahat koyabilmeli bir anne.
Mayın yerine sevgi döşemeyi akıl edebilmeli...
Frenlememeli,son sürat devam edebilmeli barışa. Alınan yolun(medeniyetin) , hızla doğru orantılı olduğunu anlayabilmeli...Gözümü kırpmadan vurdum demek yerine,gözümü kırparak da sevebilirim diyebilmeli bir insan. Geç kalmamalı sevginin öğrenilir bir şey olduğunu anlamakta...Barıştan da nasibini alabilmeli,savaştan olduğu kadar. Ama barış; güvercinle değil,insanla anılabilmeli önce...
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.



