Umut Türküsü Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Karınca gibi hep çalışan, işçilerin ekmek kavgasında
Yaşam cam gibi paramparça
Kendi saltanatı
Kendi çıkarı için
Hak, hukuk ve adaleti yok sayan
Doğayı katleden
Bombalarla, mermilerle
Dünyayı zindan çeviren
Lânet olası savaşların mimarları
Ey siz vicdansızlar, ey siz canavarlar
Yetti artık, insanların yakasından düşün

Başkalarını ezerek, sindirerek
Sömürü düzeninini
Sürdürmeye çalışanların
Dünyasında
Bedbaht hayatın kucağında
İşçinin
Yegane güvencesi
Tek silahı
Örgütlülüğü
Sözleşme, grev yada sınırsız mücadelesidir

Her anı bir hengâme olan, her puşt düzende
Kalbin göğüs kafesinde
Su ve ateş
Kurşunların hedefinde
İnsanlar ölüm kucağında
Ve
Güzel olan memleketi
Şerefsizler talan ettikçe
Talan edilen helâl sofralarda
Arzulanan
Bir nebze umut
Korkakların yüzüne
Tokat gibi indikçe
Yoksulların
Gözyaşından yeniden yeşerir, yüceliğiyle çiçeklenir umut

Zalimlere korku veren, yoksul fakat çok yiğit, ama hep cesur
Şalterleri indiren, tezgâhları durduran
Halkların hakkının
Aramak için
Çok bedeller veren
Sabırla bir avuç mutluluğu
Yakalamak için
Namussuzlukları ayyukaya çıkan
Sömürenlere
Dünyayı dar eden proletrya sınıfı, elbet yarınlar bizim

Emeğin karşılığını almaya yeminli
Halkların kardeşliğini savunan
Üryan ve aç fakat onurlu
Yüzyıllardır hakkı gasp edilen
Emekçi
Çeliğe su veren
Bileği güçlü
Fikri ince
Ufku geniş
İşçi

Toprağa alın teri dökülen
Sevgiye doymayan
Köylü
Maden ocağında
Tersanede
İnşaatta
Tarlada çalışanlar
Ve
Kolları mapushane zincirlerine vurulan
Özgürlük militanları
Dağdaki partizanlar
Grevcıler
Aydınlara
Öğrenciler
Kadın ve erkekler
Karanlığı yıkmaya çalışanlar
Asla umudunu yitirmeyenler
Umut fakirlerin ekmeği, umut güneşin türküsü, umut bizim sevdamız

Mehmet Çobanlğlu
15.08.2025
İzmir