Umut Tepesi 1 Şiiri - Marife Bilge Öz

Umut tepesi denilen yerde
Umudumun peşinde koşarken yorgun kaldım.
Yalnız hastahane köşesinde karamsarlığıma daldım.
Bir hastahane odasında hayallerimle boğuşan yüreğimle
Camdan bakarken yağan yağmura daldım.

Gökyüzündeki kara bulutların
Aydınlığına kavuşmak beyaz bulutuna sarılmak için
Yaptığı mücadelede yenik düşmüşlüğüne yandım.
Yüreğimin o an aynası sandım.

Bağırmak istiyorum yüreğimin canımın acısına dayanamıyorum.
Umut tepesinde umut arıyorum.

Çaresizliğimi paylaşan dostlarım iyiki varlar diyorum
Telefonun ucundaki seslerden kuvvet alıyorum.
Umut tepesinde tanımadığım yüzlerden kuvvet alırken
Herkez aradı birtek sen evet birtek sen aramadın diyorum.
Şuan eve dönüşüm nasıl olur demek bana uzak.

Hayallerim demek bana yabancı.
Umudum evet umudum demek bile yok gibi
Arkamda bıraktığım keşkelerle savaşmak istemiyorum artık.
Hayatım nefes almak ve vermekten ibaret olan nabız boşluğunda kayboldum.
Artık belkide bulunmak istemiyorum.